Tom Spildooren
Loopbaanbegeleider & Leiderschapscoach
Met m’n no-nonsense aanpak, werk ik naar concrete resultaten die je doelen dichterbij brengen. Ik help je inzicht te krijgen, structuur te brengen, plannen te maken en te organiseren. Ik werk graag intuïtief, met een hoop theorieën en tools. Wat zich aandient en belangrijk voelt, pakken we vast. Jij houdt de regie over de inhoud, ik waak over de doelgerichtheid.
Over mij
Ik ben geboren op 12 april 1976, getrouwd en papa van twee kinderen. Ik heb een bachelor in sociaal werk, maar mijn passie ligt in verandering en coaching. Na mijn bacherlor heb ik dan ook twee postgraduaten behaald. De eerste in ‘innovatief verandermanagement’ en een tweede in ‘oplossingsgericht coachen’. Buiten mijn werk geniet ik van lezen, snowboarden, surfen, theater en avonturen met mijn minivan.
Leer Tom beter kennen…
-
Als kleuter bouwde ik hele eigen werelden in Playmobil. De ijsberen uit de zoo kregen zonder bezwaar een plaatsje in de wei naast de paarden van de manège. Later in de lagere school hielp ik mijn ouders mee in het tuinonderhoud met mijn vrachtwagens en kranen.
-
Ik wilde politieagent te paard worden, zodat ik elke dag kon paardrijden. Maar in mijn stoutste dromen werd ik cowboy en dreef ik hele kuddes wilde paarden over de prairie.
-
Ja, eigenlijk wel, maar eerder op een abstract niveau. Paardrijden is iets avontuurlijk en spannend. Het heeft te maken met de goede balans vinden tussen leiden & volgen. Paarden kan je niet dwingen, om ze mee te krijgen is wat je doet even belangrijk als hoe je het doet. Werken met paarden heeft iets intuitiefs.
-
Een stevig burn-out. Maar ik weet niet zo goed of dat ik dat zo out in the open wil delen ;-)
-
Hoe belangrijk buiten sporten en ‘fysieke arbeid’ is voor mijn hoofd. Enerzijds brengt fysiek bezig zijn mijn hoofd tot rust en anderzijds zet het mijn gedachten in gang. Als ik worstel met een bepaald ‘probleem’, dan ga ik soms lopen en aan het eind van m’n loopje valt het antwoord soms helder in m’n schoot. Heerlijk is dat, wanneer dat gebeurt.
-
Ik kan dat hebben met veel verschillende activiteiten. In m’n werk heb ik dat vooral tijdens de 1 op 1 coachingsgesprekken zelf. Als ik goed gewerkt heb en er niet te veel losse eindjes open staan, dan kan ik dat ‘s avonds ook hebben tijdens het koken. Lekker muziekje op en helemaal opgaan in het koken. En in m’n vrije tijd helemaal tijdens het surfen of snowboarden. Dan voel ik e als een klein kind in de snoepwinkel. Zelfs op m’n 46 word ik alleen al bij de gedachte eraan een beetje wild ;-)
-
M&M’s met nootjes
-
Wanneer ik het gevoel heb iemand echt vooruit te hebben geholpen. Dat kan in het traject van een coachee zijn, maar evengoed door een kleine interventie voor een collega of medemens.
-
Ik heb niet meteen 1 held of inspirator. Ik ben wel gezond jaloers op mensen die zich kunnen verliezen in één passie en daar helemaal voor gaan. Hun enthousiasme en gedrevenheid werkt aanstekelijk. Zeker als het wereldverbeteraars en hemelbestormers zijn. Zelf heb ik niet één focus, er zijn zoveel dingen die interessant zijn om je mee bezig te houden.
Yvon Chouinard, de oprichter van outdoormerk Patagonia. Een visionair ondernemer die zijn bedrijf onlangs aan de natuur schonk. Een man die zijn onderneming wist vorm te geven naar de waarden waar hij voor staat. Ik ben vooral benieuwd om hem zijn verhaal - dat wordt beschreven in het boek Let my people go surfing - zelf eens te horen vertellen.
-
Ik hoop door m’n respectvolle en niet veroordelende houding.
-
Uitstellen, dat is zo’n vreselijke hersenvervuiling.
-
Maandag in de danszaal van Hogent. Stond ik daar plots op de eerste rij voor de spiegel tussen 30 vrouwelijke collega’s mee te dansen (ahum) in een afterwork-out sportsessie. Al die dames deden zo synchroon mee met al die dancemoves, ik ik stond daar wat te klungelen. Way out of my confort, maar ik heb wel de hele sessie enthousiast volgehouden.
-
Ik ben nogal een serieuze mens. Vroeger kon ik veel beter wat ‘zeveren’ en onnozel doen. Daar wil ik wel weer wat meer van. En spelen, ja ik wil ook wat meer spelen. Daar helpt m’n dochter me gelukkig bij. Tikkertje verhoog onderweg naar school …
-
Van mensen die gemeen tegen me zijn geweest zonder dat ik de reden begrijp.
-
Een job in een keurslijf met veel verantwoordelijkheid en weinig regelmogelijkheid, dat gaf me kwellende stress. Ik ben van job veranderd. Ik vermijd dus kwellende stress.
-
Ik herken mezelf regelmatig in de dingen die coachees brengen. Achteraf bedenk ik me soms wel: wie ben ik om hen hierin te coachen, ik worstel hier zelf mee. Anderzijds, niets menselijks is me vreemd ;-) Als ik het zinvol vind voor de coachee, dan durf ik dat tegenwoordig wel al in te brengen.
-
Surf- of snowboardleraar, dat lijkt me wel cool. Of meubelmaker. Of sociaal ondernemer. Of - als ik goed kon studeren - spoedarts.
-
Geef mij maar een open einde, dan kan ik het zelf invullen ;-)
-
Pff, dat is een confronterende vraag. Dat het meteen raak moet zijn, geen half geprul. Maar zo werkt dat niet natuurlijk, dat weet ik wel.
-
Wanneer zou je tevreden terugkijken op je leven?